Een beetje gek, maar mega leuk!

Precies een week geleden schreef ik nu mijn eerste verhaal. Wat een super leuke eerste week en het liefst vertel ik jullie alles, hoewel dat moeilijk gaat. Het kostte me enorm veel energie, een nieuwe omgeving, nieuwe mensen; maar uiteindelijk kijk ik terug op een geweldige leuke eerste week!

Dinsdag was mijn eerste schooldag. Ik was natuurlijk hartstikke zenuwachtig en ging al om half zeven mijn bed uit om me voor te bereiden. Ik leek wel een klein kind die voor het eerst naar school ging. Mijn goede sneeuwschoenen aan, door de sneeuw naar de metro en toen was ik op school om 08:03 uur. Dat was dus iets te vroeg. Maar met het motto “beter te vroeg dan te laat”, bleef ik met positieve zin wachten. Half negen zou mijn les moeten beginnen, maar ondertussen stond ik al te hangen en te zuchten tot het 08:50 was. Ik deed dus iets fout. Maar in de tussentijd had ik aan vijf mensen gevraagd of ik op de goede locatie stond, dus dat kon het niet zijn. Ik besloot naar mijn contactpersoon te gaan en daar ontving ik een warm welkom. Na wat instructies en lieve welkomswoorden, keek ik toch rond 09:45 toch nog even bij het lokaal of er misschien nu iemand was. En daar kwam het filmmoment: als nieuw meisje kwam ik de klas in en moest mij verontschuldigen dat ik te laat was. Gelukkig had ik de zin in het Engels duizend keer geoefend voor ik naar binnen ging en kwam het er vloeiend uit. Mijn ‘beter te vroeg dan te laat’- motto was totaal niet meer van toepassing, maar gelukkig; ik was er!
Ik had na de les meteen wat aansluiting met klasgenootjes en we gingen lunchen. Dat terwijl ik nog zó goed mijn boterhammetjes had gesmeerd thuis, maar dit kon ik echt niet afslaan. Het was héél leuk en ik ging met een grote glimlach naar huis toen ik ze had ontmoet. Mijn Engels ging nog wat met vallen en stoten (als dit de goede uitdrukking is), maar daar had ik me op ingesteld.

Woensdag moest ik veel lezen van de weken die ik had gemist. Bij het opstaan scheen de zon stiekem zo lekker, dat ik besloot een wandeling te maken bij Sognsvann, een meertje dat net buiten Oslo ligt. Het was bijzonder, mooi en rustgevend tegelijk. Ik heb wat foto’s bijgevoegd voor een kleine indruk.

Donderdag had ik weer een schooldagje en daar keek ik erg naar uit. Tevens was ik toegevoegd aan de klassenfacebook en hadden we afgesproken ’s avonds een drankje te doen. Leukleukleuk! De schooldag was weer gezellig en bij thuiskomst had ik een berichtje van een klasgenootje of ik het leuk vond iets te drinken voordat we met de gehele klas iets gingen drinken. Omdat ik op alles ‘Ja’ zou zeggen de eerste weken (het advies van mijn huisgenootje in Utrecht), deed ik dat ook hierbij. Toch vond ik het wel een beetje vreemd, alleen met hem wat drinken voor we met de hele klas zouden afspreken. En het verhaal werd alsmaar vreemder. Ik kwam op de plek van bestemming, nummer 15. Maar het was geen café oid. Het was een seksshop! Zo naïef als ik soms kan zijn, baalde ik enorm: wat nu? Ik belde hem, maar kreeg geen gehoor. Dit was gek.. Gelukkig had ik een foto van het berichtje op fb gemaakt en bleek dat ik het verkeerde telefoonnummer had. Nog een belletje en ik kreeg gehoor. Kort samengevat: Ik had het verkeerde telefoonnummer, ik stond bij het verkeerde huisnummer en het was met meer klasgenootjes van Noorwegen en internationale klasgenootjes. Het was dus super leuk!

Vrijdag was de schaatsdag met andere internationale studenten. Ik heb enorm veel andere studenten leren kennen en drie mensen leren schaatsen. Ze hadden nog nooit ijs gezien. Dat is bijna niet voor te stellen als je als klein meisje net hebt leren lopen en dan de schaatsen onder gebonden krijgt en achter een stoel aan moet schuiven.

Het verhaal wordt alsmaar langer, maar wat ik in het weekend mee heb gemaakt is toch eigenlijk wel het aller leukste:

Zaterdag ben ik naar Grønland geweest. Een wijk in Oslo waar veel Aziatische mensen wonen. Fruit en groente zou daar een stuk goedkoper moeten zijn, dus nam ik maar eens een kijkje. Het was onbeschrijflijk: er waren mensen met koffers om groente en fruit te halen. Daar waar ik een paprika pakte, pakte een vrouw naast me gewoon het hele kratje. Uiteindelijk moest ik ook een half uur in de rij staan in de winkel, maar het was bijna leuk door het kijken van mensen en te zien wat iedereen binnen sleepte. Alsof de een voedselcrisis was begonnen. ’s Avonds het uitgaansleven een beetje ontdekt met wat drankjes gedronken in de stad met Steven, een vriend uit Nederland en wat van zijn vrienden uit Oslo. Dat was heel gezellig en stiekem even wat Nederlands gepraat. Toch is er één ding waar: tien euro voor een biertje is hier niet bijzonder. Geen alcoholisten in Noorwegen lijkt mij.
Als laatst zou ik gisteren met vier klasgenootjes rond twaalf uur een kopje thee gaan drinken bij een tea lounge, wat uitliep tot vijf kopjes thee en uiteindelijk een hebben we het avondeten ook maar daar gedaan (dat doen ze namelijk hier om vier uur al). Ik was om zes uur thuis. Een hele gezellige middag dus, waar mijn Engels weer goed op de proef werd gesteld. Ik betrap me er soms op dat het heel makkelijk gaat, maar soms lukt het nog totaal niet. Blijven oefenen dus maar.

’s Avonds ben ik met een Beate, een meisje uit Letland, naar een ‘concert’/optreden van een band geweest in Blå. Het was een zooitje ongeregeld op een podium, het was geweldig om te zien. Ik denk wel vijftien mensen, waarvan drie zangers en de rest speelde en instrument. Er was een ‘dirigent’, een man met een voetbalshirtje en een fluitje, die floot wanneer ze weer begonnen. Qua instrumenten is het niet op te noemen aan verscheidenheid. Volgende week zondag weer!
Een heel lang verhaal, maar er zijn ook zoveel dingen gebeurd. Leuke reacties van jullie allemaal van de vorige keer, dankjewel! Ik hoop jullie snel weer te spreken.

Liefs